رتبه بندی و مقایسه عوامل انگیزشی تاثیرگذار بر اشتراک دانش در یک محیط تحقیقاتی و یک محیط تولیدی

امروزه نقش دانش در کسب مزیت رقابتی بر کسی پوشیده نیست. بنابراین سازمان ها دریافته اند که دانش را باید مانند سایر دارایی های ارزشمند سازمان مدیریت کرد. مدیریت دانش دارای فرایندی است که اشتراک دانش به عنوان یکی از کلیدی ترین فرایندهای آن معرفی شده است. مدیران همواره با این سوال روبرو هستند که برای رفتار اشتراک دانش کارکنان چه اقدامی باید انجام دهند. تحقیق حاضر با معرفی دو عامل "انگیزه" و "علاقه به روش های اشتراک دانش" و همچنین با اندازه گیری تاثیر آنها بر رفتار اشتراک دانش نشان داد که بکارگیری این متغیرها نقش عمده ای در رفتار واقعی اشتراک دانش دارند. این تحقیق با استفاده از پرسشنامه و در دو محیط تحقیقاتی و تولیدی انجام شد. در ابتدا عوامل انگیزشی و همچنین روش های مورد علاقه اشتراک دانش در محیط های تحقیقاتی شناسایی شدند. این عوامل و روش ها با استفاده از تکنیک های madm رتبه بندی گردیدند. با توجه به اینکه روش های مختلف رتبه بندی در برخی موارد با یکدیگر همخوانی نداشت جهت رسیدن به رتبه بندی نهایی از تکنیک های ادغامی میانگین و بردا استفاده گردید. جهت تست فرضیه ها و برازش مدل تحقیق، مدلسازی معادلات ساختاری (sem) بکار گرفته شد. نتایج تحقیق نشان دادکه در هر دو محیط مدل از برازش مناسبی برخوردار بوده و عوامل انگیزشی درونی، علاقه به روش های اشتراک دانش و عوامل انگیزشی بیرونی به ترتیب مهمترین نقش ها را در بروز رفتار اشتراک دانش ایفا می کنند.